Johan Tahon
Johan Tahon (Menen, België, 1965) is geen beeldhouwer geworden. Hij is het altijd geweest en zal het ook altijd zijn. Voor hem is beeldhouwen als ademen. Al op jonge leeftijd ontdekte hij dat objecten lichtheid gaven aan de zwaarte van het bestaan. Pijn was zijn motor, maar toch gunde elk van de onder zijn handen ontstane beelden hem een blik op de schoonheid van de wedergeboorte. Tahon was instant verslaafd, ging beeldhouwkunst studeren aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten
(KASK) in Gent en was nog geen dertig toen hij de internationale kunstarena betrad. Sindsdien is hij altijd onderweg, om nooit aan te komen. Hij woont en werkt in België en in Zwitserland.
Rusteloos en vol verlangen naar het onzegbare tast Johan Tahon de grenzen af van het grote onbekende. Vertrouwend op zijn materiaal, techniek en vaardigheid gaat hij even onbevreesd als koppig op zoek naar het niets dat tegelijkertijd alles is. Naar een heden dat ook verleden en toekomst is. Naar de stilte die alleszeggend is. De afgelopen decennia blies Tahon leven in een indrukwekkende rij mysterieuze bronzen, gipsen en keramische sculpturen: gekwetste reuzen en ongenaakbare
engelen, gekwelde wezens en ingetogen monniken, sensuele naakten en amorfe hybriden. Allemaal – of ze nu in een handpalm passen of tot monumentale hoogte reiken – zweven ze tussen de aarde en de hemel.
Voor Johan Tahon betekent ‘zoeken’ ook telkens weer uit de cocon van de eigen discipline breken. Hij is een gepassioneerd muziek- en literatuurliefhebber, en omgekeerd weten ook veel schrijvers en muzikanten zich geïnspireerd door zijn werk. Onder hen: de Belgische dichter Peter Verhelst, de allround Amerikaanse kunstenaar Lee Ranaldo (Sonic Youth) en de Duitse zanger Till Lindemann (Rammstein). In de solotentoonstelling Wir überleben das Licht in het Bonnenfantenmuseum van Maastricht in 2018 kwamen Tahons grote liefdes samen: zijn beelden eisten hun plek op tussen de collectie middeleeuwse houtsculpturen en werden tegelijkertijd verrijkt met gedichten van Lindemann.
Recent werd ook Tahons keramisch werk solo getoond in het Princessehof Museum in Leeuwarden en in Musée Ariana in Genève. Momenteel is zijn werk onder andere te zien in het MOU in Oudenaarde en is er nog een bijzondere solotentoonstelling op til in het CAFA Fine Arts Museum in Peking (China). Tahons beelden zijn al sinds 1994 voortdurend op rondreis. Ze trokken naar Lustwarande04 in Tilburg, Ceramix in Parijs en Sèvres, Human Condition in Los Angeles en de Biënnale van Istanbul. Ze maakten stops in onder andere het Gerhard Marcks Haus in Bremen, het Kennedy Center for the Performing Arts in Washington en het Topkapi Paleis in Istanbul. Ze bleven achter in publieke en private collecties zoals die van het S.M.A.K., het M HKA, het Stedelijk Museum van Amsterdam, het Gemeentemuseum van Den Haag, het FMAC in Parijs, het Museo Internazionale delle Ceramiche in Faenza, Museum Kunstpalast in Düsseldorf en het Nederlandse Koningshuis in Den Haag.
Ook in de publieke ruimte streken verschillende monumentale Tahons neer, onder andere in het atrium van het Ministerie van Financiën in Den Haag, het CBS in Heerlen en de Marktkirche in Hannover. Waar Hitler in 1938 de synagoge liet afbranden staat nu een van Tahons belangrijkste sculpturen: Twins – Zwillinge, een monument van verontschuldiging en verzoening. Onlangs kreeg ook een ander belangrijk beeld, Eros – Eroos, een vaste stek op de Vrije Universiteit van Brussel. Tahons beelden zijn niet het einde, maar een nieuw begin.
Stefan Peters
Voor Stefan Peters is het gewicht van de schilderkunst onlosmakelijk verbonden aan de zin en de nietigheid van het bestaan. Met een specifieke fascinatie voor de taal van verf, ontsluitert Peters al gedurende enkele jaren de beeldvorming om zodoende dieper door te dringen in de werkelijkheid. In welke mate kan de lange traditie van het medium schilderkunst een antwoord bieden op de eigentijdse complexiteit?
De elegantie van zijn schildertechniek ondermijnt de kunstenaar met retorische middelen als omkeringen, spiegelingen en versnijdingen. Dit leidt tot taferelen met zowel feërieke als apocalyptische kenmerken. Met indirecte belichting, scènische schaduwen en borstelsporen die vaak weigeren een beschrijvende functie te vervullen, dissecteert Peters datgene wat ons vertrouwd is. Het lijkt alsof Edward Snowden in ‘The Truman Show’ terecht is gekomen en uiteindelijk stel je eveneens de vraag: ‘Was nothing real?’
Met verf mediteert en zoekt de kunstenaar naar een beginsel – hoe langer hoe meer is dat de eenvoud van een borstelspoor en zelfs de leegte. Uiteindelijk creëert Stefan Peters visuele draaikolken en hoewel er onherroepelijk iets knaagt aan de illusoire constructies hebben ze steeds een fatale zuigingskracht.
Stef Van Bellingen
Biography
*1978 in Hasselt, BE
Education / Residencies
2019 AIR VanGoghHome – Zundert (NL)
2018 Chateau de Suronde, Rochefort-sur-Loire (FR)
2015 – 2016 Jan van Eyck Academie – Maastricht (NL)
2013 Artist Village by Warp – C-mine – Genk (BE)
2013 Emile Van Dorenmuseum – Genk (BE)
1996 – 2000 Master Degree in Graphic Design – Academy of Fine Arts, Genk (BE)
1999 Erasmus exchange program – Falmouth College of Arts (UK)
Exhibitions (selection)
2021
Locus Amoenus, Brousse, Hasselt (BE)
Einderloos, Kunstgalerij De Mijlpaal, Knokke (BE)
Singing Waves Gallery, City University, Hong Kong (CN)
2020
Landschap 2.0, De Domijnen, Sittard (NL)
Are we there yet?, Galerie Roger Katwijk, Amsterdam (NL)
Van Gogh naar nu, Van Gogh Huis, Zundert (NL)
Lucas Gassel Revisited, Cacaofabriek, Helmond (NL)
Ménage à deux, Stadsmus, Hasselt (BE)
The Syndicate of Belgian painters, CC De Bogaard, Gasthuiskapel, Borgloon (BE)
2018
Biennale van de Schilderkunst, Mudel , Deinze
Ce qui pèse et ce qui nourrit, Autun (FR)
Nomadic Mountains, Schunck, Heerlen (NL)
The Gathering, Panthera, Brussels (BE)
Malerei als Bühne, Bechter-Kastowsky Gallery, Vienna (AT)
Nothing But Good Live II, Park, Tilburg (NL)
2017
Inspiration: Landscape, C-Mine, Genk (BE)
Arture#7, Hof te Roeselare, Herzele (BE)
Celibataire Divas, Herkenrode Refuge, Hasselt (BE)
Between Earth and Heaven, PAK, Brugge (BE)
Tractatus, Bechter-Kastowsky Gallery, Vienna (AT)
The Spring Exhibition, Charlottenborg Kunsthal, Copenhagen (DK)
Reveries of a Solitary Walker, Drei Ringe Galerie, Leipzig (DE)
2016
Subverted Expectations, ArtLounge, Strabag Haus, Vienna (AT)
FashionWeek Paris, Paris (FR) (collaboration Hagahi)
Storytelling, UNC Gallery, Seoul (KR)
NYFW, New York (US) (collaboration Hagahi)
Coup de Ville, Kunstenparcours, Sint Niklaas (by Warp-Art)
Do boomerangs always come back?, Castle Oud-Rekem (BE)
Strabag Art Award, Artlounge Strabag Haus, Vienna (AT)
What about a garden, Hedge House, Wijlre (NL)
De Context, Museum Flehite, Amersfoort (NL)(curator VIncent van Velsen)
2015
Stupid as a painter, Jan Van Eyck Academy, Maastricht (NL)
The Gravity of Painting, Hendrik Van De Weghe Gallery, Antwerp
Aandacht, Aandacht!, C-Mine, Genk – De Warande, Turnhout
2014
Nothing But Good Live, Park, Tilburg (NL)
When paint becomes a subject, Gasthuiskapel, Borgloon
2013
Entering the Picture, Hendrik Van De Weghe Gallery, Antwerp
ART’CONTEST 2013, De Markten, Brussels
Topfloor / Topos, DORDTYART, Dordrecht (NL)(curator Stef Van Bellingen)
Stijn Cole, Bert Jacobs & Stefan Peters, C-Mine, Genk
SERIES, Zuiderpershuis, Antwerpen (curators: Koen van den Broek – Adriaan Raemdonck)
2012
Schriftuur/Scripture, De Bond, Brugge (curator: Michel Dewilde)
Painting Now, Ron Mandos Gallery, Amsterdam (NL)
Landschap, de Warande, Turnhout (curator: Hans op de Beeck)